Aleksy
Bień był prezydentem Sosnowca w latach 1925- 1928. Za jego kadencji wybudowano
sieć kanalizacyjną i wodociągową, oświetlenie uliczne, komunikację miejską,
wyregulowano koryta rzek: Brynicy i Przemszy, rozwijano szkolnictwo oraz służbę
zdrowia, organizowano roboty publiczne dla osób bezrobotnych. A. Bień oprócz
wielkich zasług na polu rozwoju
Sosnowca był także wielkim patriotą i aktywnie angażował się w walkę o niepodległość Rzeczpospolitej, a
także w okupowanej stolicy Zagłębia w czasie II wojny światowej. W tejże pracy
przedstawione zostaną jego działania dotyczące lat 1914-1918.
Po tym,
jak Rosja znalazła się w stanie wojny z Niemcami i Austro-Węgrami, to saperzy
carscy wysadzili mosty kolejowe na Przemszy i Brynicy, by utrudnić przeprawę
wojskom państw trójprzymierza, które ostatecznie wkroczyły do Sosnowca 2
sierpnia 1914 roku. Okupacja niemiecko- austriacka doprowadziła ludność stolicy
Zagłębia do nędzy. Zamykano fabryki,
obcinano pensje przy jednoczesnym wzroście cen podstawowych produktów, których
i tak brakowało. Sytuacja ta powodowała szerzenie się chorób a także śmierci,
szczególnie wśród dzieci. Te wydarzenia powodowały, że w Sosnowcu organizowano
manifestacje i strajki robotnicze, które były skierowane przeciw okupantom
germańskim. Zaistniała sytuacja nie była na rękę Niemcom, jak i Austriakom,
dlatego zgodzili się oni na tworzenie w stolicy Zagłębia Polskiej Organizacji Wojskowej, na której
czele stanął Aleksy Bień w grudniu 1915 roku. Mimo tego decyzją Polskiej Partii
Socjalistycznej zaostrzono działania przeciw okupantom, natomiast samego Bienia
przeniesiono do Włocławka, gdyż władze niemieckie już szykowały jego
aresztowanie. Po wydaniu tzw. Aktu 5
listopada A. Bień zostaje przerzucony z powrotem do Sosnowca, gdzie jego
zadaniem jest wzmocnienie działań PPS oraz walka z okupantem. Czynnie
organizuje strajki w regionie, które zostają zapoczątkowane w kopalni „Mortimer”
latem 1917 roku, jednocześnie organizuje ćwiczenia wojskowe na polach
Małobądzkich i ruinach zamku w Będzinie. Ta aktywność Bienia nie może umknąć
policji, która rewiduje dom Władysławy Migasińskiej (siostry Bienia, u której
mieszka) na ulicy Cieplnej 9.
To wydarzenie powoduje, że Bień zostaje oddelegowany do Warszawy, a w 1917 roku obejmuje kierownictwo PPS okręgu płockiego. Tam Aleksy wędrował od wsi do wsi prowadząc rozmowy z mieszkańcami na temat niepodległości państwa polskiego. Po zbudowaniu podwalin pod działalność PPS na terenie okręgu płockiego, Aleksy zostaje skierowany do Włocławka, gdzie ma zorganizować strajk, jednak zostaje aresztowany 21 stycznia 1918 roku. Dwa dni później zaplanowany strajk się odbył, natomiast Bień 1 lutego stanął przed sądem. W czasie rozprawy całą odpowiedzialność za wynikłe strajki Bień wziął na siebie za co został skazany na pięć lat twierdzy, co i tak było łagodnym wyrokiem, gdyż za podżeganie do strajku groziła kara śmierci. Osadzono go w bardzo ciężkim więzieniu na Mokotowie, z którego wyszedł 11 listopada 1918 roku, by już na następny dzień wziąć udział w manifestacji w Warszawie. 14 listopada Bień zostaje skierowany powtórnie na tereny Zagłębia…
To wydarzenie powoduje, że Bień zostaje oddelegowany do Warszawy, a w 1917 roku obejmuje kierownictwo PPS okręgu płockiego. Tam Aleksy wędrował od wsi do wsi prowadząc rozmowy z mieszkańcami na temat niepodległości państwa polskiego. Po zbudowaniu podwalin pod działalność PPS na terenie okręgu płockiego, Aleksy zostaje skierowany do Włocławka, gdzie ma zorganizować strajk, jednak zostaje aresztowany 21 stycznia 1918 roku. Dwa dni później zaplanowany strajk się odbył, natomiast Bień 1 lutego stanął przed sądem. W czasie rozprawy całą odpowiedzialność za wynikłe strajki Bień wziął na siebie za co został skazany na pięć lat twierdzy, co i tak było łagodnym wyrokiem, gdyż za podżeganie do strajku groziła kara śmierci. Osadzono go w bardzo ciężkim więzieniu na Mokotowie, z którego wyszedł 11 listopada 1918 roku, by już na następny dzień wziąć udział w manifestacji w Warszawie. 14 listopada Bień zostaje skierowany powtórnie na tereny Zagłębia…